De Weerribben – De Wetering, Overijssel - 8 kilometer

Nederland in de mist 

We zoeken ons geliefde natuurgebied De Weerribben maar weer eens op. Het is mistig en als we die kant oprijden hangt er een mystiek aandoende waas boven de rietlanden. Kerktorens, daken en hoge bomen steken boven het wit uit. Van koeien zijn alleen rug en kop te zien, ze lijken als spoken te zweven boven het land.

Via Ossenzijl rijden we over de Hoogeweg richting Kalenberg. Bundels riet staan scheef tegen elkaar. De verste schoven verdwijnen langzaam in de mist. Het rietsnijden is inmiddels begonnen en er worden wat resten verbrand. De witte rook zoekt zijn weg tussen de mist omhoog. We weten gelijk weer waarom we zo verliefd zijn op dit gebied.

In plaats van naar Kalenberg te rijden gaan we linksaf de brug over richting Wetering. Bij de volgende brug gaan we de brug over en daarna gelijk weer rechts. Aan het einde van de weg parkeren we de auto en stappen het Heuvenpad op. De zon krijgt snel meer kracht, de mist verdwijnt en langzaam maar zeker komt de blauwe lucht tevoorschijn.

World Wide Web

Het fietspad loopt langs de Kalenbergergracht richting Kalenberg. Het is bladstil, het water is glad en weerspiegelt helder haar oevers. Aan weerzijden van het pad staan bomen en we stuiten op een webdraad van wel vier meter dat over het pad hangt. Met verbazing kijken we er naar. Hoe doet zo’n spin dat? Op de wind hangen? Maar dan nog, de afstand van de draad naar de grond is korter dan die naar de tak aan de overkant van het pad. De wonderen der natuur. We bukken ons om de draad niet te beschadigen en zien al gauw de eerste huizen van Kalenberg.

Voor Kalenberg slaan we linksaf het Kooibomenpad in richting Nederland. De bomen laten we achter ons en een betonpad voor ons wijst de weg. We vinden een bijna dode worm. We leggen hem op het beton om een foto te kunnen maken daarna stoppen we hem weer terug op zijn eigen plekje. Lang zal ie het wel niet meer maken.

Nederland in het klein 

Nederland is een heel klein dorpje. Een paar huizen en twee boerderijen staan hier aan de rand van de Weerribben. We lopen door Nederland heen -althans erlangs- en horen ineens een enorm kabaal. Een grote zwerm ganzen stijgt achter Nederland op. Het gekrijs is oorverdovend en groepjes ganzen zwermen alle kanten uit. Als ze allemaal over ons heen zouden komen denk ik niet dat we het droog zouden houden. We hebben blijkbaar genoeg geluk want de vogelpoep raakt ons niet.

Een paar honderd meter na Nederland duiken we links het rietveld in. Er staat hier een bord van Staatsbosbeheer en we volgen het karrespoor dat later overgaat in een breed graspad. Rietpluimen kunnen zo mooi golven door de wind maar vandaag treffen we ze nagenoeg stilstaand aan. Je kunt goed zien dat we hier aan de rand van de Weerribben zijn. Rechts van ons ligt nog weiland maar het lijkt alsof dat ook aan het verruigen is. Wij vinden dat prima, hoe meer hoe beter. We komen nog twee Nordicwandelaars tegen die hun stokken energiek in de grond prikken. En dan is daar de weg alweer.

We twijfelen nog even of we een kopje thee gaan drinken bij Terras an’t Waeter maar slaan linksaf richting parkeerplek en lopen langs huizen die hier aan de Wetering staan. Kapitale huizen omheind met luxe hekwerk staan naast ouderwetse woninkjes met een stukje land waar een pony of een paar geiten hun thuis hebben. Op een open plek aan het water zitten twee vissers, een prachtig visstekje, de mercedes met benodigdheden er vlakbij. Gemak dient de mens uiteindelijk wat de prestatie van die spin des te groter maakt.